Rrëfenja e portretit të mbretit.

Dredharak, dinak, hileqar, tinëzar, janë  karakteristika  të  përafërta. Jo  te  gjitha  kane  vlerë  negative  ndonjëherë… varet  shume  nga  konteksti. E  qarte  qe  hileqaret  dhe  tinzaret  nuk  shkelqejne  per  pozitivitet  dhe  miresi…Shpesh  dinakeria  shihet  si  nje  forme  zgjuarsie  per  te  arritur  nje  qellim. Në fjalor  dinakeria  eshte  cilesia  e  atyre  qe  ne  jete, kane  aftesine  t’a  nxjerrin  veten  pa  u  lagur  nga andrrallat, ose  dine  si  t’i  arrijne  qellimet  e  tyre  duke  shmangur  me  kujdes  kurthet  dhe  duke  u mbeshtetur  ne  mjete  te  studjuara (ndonjehere  te  pasakta). Hegel  thote  se  dinakeria  eshte  procesi  mbi bazen  e  te  cilit  arsyeja  e  dukshme  e  historise  i  shfrytezon  pasionet  njerezore  si  instrumente  te pavetedijshem  per  te  realizuar  qellimet  e  veta.(ah, sa  i  komplikuar  eshte  dhe  ky  Hegel – i). Nje  tjeter  perkufizim  per  dinakerine  thote  se  dinakeria  eshte  nje  cilesi  qe  perdor  mashtrimin  per  te  arritur rezultatet  qe  deshiron  ne  kurriz  te  dikujt  tjeter. Shembulli  i  pare  qe  te  vjen  ne  mend  sipas  ketij  qendrimit  te  fundit  jane  politikanet. Gjithsesi  mire  eshte  te  bejne  kujdes  se  edhe  dhelpra  eshte  kafsha  dinake “par  excellence” por  ne  peliçeri  perfundojne  me  shume  lekura  dhelpre  sesa   gomari.

Nuk  e  dime  nëse  dhe  greku  Stratos (personazh  i  rrefenjes  me  poshte) ishte  nje  dinak, por  e  sigurte qe  nuk  mund  te  krahasohet  me “dinakerine”  e  famshme  te  Uliksit , perpjekjet  e  njeriut  qe  luftoi  me zgjuarsi  te  jashtezakonshme  kunder  veshtiresive  te  jetes.

Rrëfenja e portretit te mbretit.

“Nje  dite  Mbreti  i  Persise  shpalli  një  garë  per  gjithe  artistët  e  mbreterise  se  tij  te  madhe . Nje  shume  e  konsiderueshme  parash  do  te  ishte  shperblimi  per  ate  qe  do te  bente  portretin  më  të  ngjashem  me  Mbretin. I  pari  mberriti  indiani  Manday  me  ngjyrat  e  tij  te  mrekullueshme, kombinimin  e  te  cilave  e  njihte  vetem  ai. Me  pas  armeni  Aznavor  solli  nje  argjilë  speciale  dhe  pas  tij  egjiptiani  Wokiti  me  dalte  e  çekiç  qe  nuk  j’ua  kishte  zene  syri  gjekundi  askujt  dhe  blloqe  mermeri  shume  te  bukur.  I  fundit  ne  rradhe  u  paraqit  greku  Stratos  i  pajisur  vetem  me  nje  trastë  me  rërë te  imet. Gjyqtaret  e  gares  u  treguan  mosperfilles  ndaj  materialit  qe  kishte  sjelle  greku  Stratos. Edhe  artistet  e  tjere  peshperisnin  mes tyre ,” Çfare  mund  te  bej  greku  me  ate  trastë  te  vogel  me  rere !? “Te  gjithe  artistet  e  gares  u  mbyllen  ne  salla  te  veçanta  te  pallatit  mbreteror  per  disa  jave . Secili  ne  nje  salle  më  vete. Ne  diten  e  fundit  mbreti  doli  per  te  kontrrolluar  veprat  e  artisteve. Veshtroi  me  admirim  pikturat  e  mrekullueshme  te  indianit, modelet  me  argjile  te  armenit  dhe  statujat  e  egjiptjanit. Ne  fund  mberriti  ne  sallen  e  grekut  Stratos. Dukej  sikur  nuk  kishte  bere  asgje ; me  rërën  e  imet  kishte  ferkuar  gjithë  kohës , zmeriluar  dhe  shndritur  muret  prej  mermeri  te  gjithe  salles. Kur  mbreti  hyri  brenda  mundi  te  sodiste  i  mrekulluar  imazhin  e  tij  te  reflektuar  ne  menyre  perfekte. Natyrisht  qe  garen  e  fitoi  Stratos . Çfare  mund  t’a  kenaqte  me  shume  se  nje  pasqyre  Mbretin  e  madh !?”

Çdo  anekdode  fsheh  konsiderata  te  ndryshme  qe  shtyjne  secilin nga  ne  te  mendoje  dhe  gjykoje  sipas  menyres  se  tij  dhe  te  gjeje  ose  jo  nje  lidhje  simbolike  me  sjelljet  dhe qëndrimet  e  tij  personale  qofshin  ato  te  tanishme  te  kaluara  ose  te  projektuara ne  te  ardhmen.

(psikologjia per te gjithe)                                                                  22/maj/2019